Ablacja migotania przedsionków to zabieg inwazyjny. Ablacja wymaga wprowadzenia do serca cewników-elektrod. Odbywa się to w znieczuleniu miejscowym poprzez żyłę w pachwinie (czasem również w innym miejscu). Elektrody docierają do lewego przedsionka, ponieważ to w tym obszarze zlokalizowane są pobudzenia elektryczne, będące głównym źródłem migotania. Sam zabieg polega na odizolowaniu ujść żył płucnych od lewego przedsionka, za pomocą lokalnych aplikacji cieplnych lub aplikacji o niskiej temperaturze (od -60 do -80 stopni).
W migotaniu napadowym skuteczność ablacji sięga 60-85%. Czasem potrzebne jest powtórzenie zabiegu. W przypadku przewlekłego migotania przedsionków skuteczność ablacji jest mniejsza. U 2-4% chorych mogą wystąpić powikłania. Powikłania występują rzadziej u osób młodszych, bez istotnej choroby serca oraz gdy ablację wykonuje doświadczony zespół. U chorych, u których migotanie przedsionków prowadzi do nadmiernie przyspieszonej akcji serca i którym nie pomogły leki, wykonuje się ablację węzła przedsionkowo-komorowego, czyli miejsca przejścia pobudzeń z przedsionków do komór serca. Taka ablacja powoduje całkowity blok między przedsionkami i komorami serca. W takiej sytuacji konieczne jest wszczepienie stymulatora serca.
Zasada wszczepiania stymulatora srca
