Bezpieczeństwo leczenia stosowanego w celu zapobiegania udarowi mózgu u chorych z migotaniem przedsionków zależy od oceny ryzyka krwawienia, której dokonuje lekarz. Lekarze dysponują różnymi metodami oceny bezpieczeństwa takiego leczenia.
Jedną z nich jest skala ryzyka krwawień zwana HAS-BLED.
Nazwa HAS-BLED pochodzi od pierwszych liter angielskich nazw czynników ryzyka krwawienia:
→ H jak Hypertension – nadciśnienie tętnicze,
→ A jak Abnormal renal/liver function – zaburzenia czynności nerek/wątroby,
→ S jak Stroke, czyli udar,
→ B jak Bleeding, czyli krwawienie,
→ L jak Labile INR – niestabilne wyniki INR,
→ E jak Elderly, czyli podeszły wiek
→ D czyli Drugs/leki, alkohol - używki.
Za każdy z wymienionych czynników dodawany jest 1 punkt.
Wynik 3 lub więcej punktów oznacza duże ryzyko wystąpienia krwawienia. Nie wyklucza to jednak stosowania wszystkich dostępnych metod leczenia, zwłaszcza, że współczesna medycyna dysponuje wieloma skutecznymi metodami leczenia krwawień. Szacuje się, że stosowanie leków przeciwkrzepliwych u chorych z migotaniem przedsionków wiąże się z ryzykiem wystąpienia poważnego krwawienia od 0,4 do 7,2% w ciągu roku. Ryzyko mniejszych krwawień wynosi 15-20% w ciągu roku. Ryzyko krwawienia rośnie wraz z wiekiem i liczbą chorób współistniejących.
INR międzynarodowy współczynnik znormalizowany.
U osób leczonych acenokumarolem lub warfaryną do monitorowania skuteczności i bezpieczeństwa
używa się czasu protrombinowego (wskaźnik sprawności tej części układu krzepnięcia, która zależy od
witaminy K), który wyraża się zawsze za pomocą międzynarodowego współczynnika znormalizowanego
(international normalized ratio – INR).
U osoby zdrowej i nie leczonej warfaryną lub acenokumarolem INR wynosi ok. 1,0.
Docelowy zakres wartości w trakcie stosowania tych leków u chorych z migotaniem przedsionków wynosi 2,0-3,0.
Wartości INR między 2,5 a 3,5 zaleca się u większości chorych po wszczepieniu sztucznej zastawki mitralnej.
