Iwabradyna jest lekiem, który poprzez bezpośrednie hamujące działanie na kanały zlokalizowane w sercu powoduje zwolnienie rytmu serca. Jest zalecana u objawowych pacjentów z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory ≤35% i rytmem zatokowym (bez utrwalonej arytmii), u których nie osiągnięto docelowej częstości rytmu serca czyli około < 70 uderzeń na minutę przy optymalnym leczeniu innymi lekami (m.in. beta-blokerami). Iwabradyna stosowana w niewydolności serca wpływa także na rokowanie, zmniejsza ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca oraz ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. Jej zastosowanie opóźnia wystąpienie pierwszego zaostrzenia choroby i konieczności leczenia szpitalnego a także zmniejsza ryzyko kolejnych pobytów w szpitalu. Poprawia także wydolność wysiłkową i jakość życia pacjentów z niewydolnością serca.