Sam fakt przebycia ablacji migotania przedsionków niezwykle rzadko uzasadnia stosowanie (nawet przejściowo) leków przeciwbólowych. Oczywiście, często są inne przyczyny (np. choroba kręgosłupa), które zmuszają do krótkotrwałego lub przedłużonego przyjmowania takich leków. Wówczas ograniczenie mogą stanowić leki przeciwkrzepliwe, które stosuje się po ablacji obligatoryjnie przez dwa miesiące. Jednak dość często, gdy obecne są czynniki ryzyka zakrzepowo-zatorowego, leczenie przeciwkrzepliwe jest przewlekłe. W przypadku stosowania leków przeciwkrzepliwych będących antagonistami witaminy K (Warfin, Acenokumarol) leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen (Ibufen, Ibupar, Nurofen, Ibuprom), diklofenak (Diclac, Dicloberl, Dicloratio, Majamil, Naklofen, Olfen, Voltaren) lub meloksykam (Opocan, Meloksam, Movalis) zwiększają efekt przeciwkrzepliwy, stwarzając ryzyko krwawień. Za najbezpieczniejszy w takich przypadkach, acz nie zawsze bezpieczny, uważany jest paracetamol (Apap, Codipar, Panadol, Efferalgan). W przypadku tzw. nowych leków przeciwkrzepliwych (Pradaxa, Eliquis, Xarelto) to zagrożenie jest mniejsze, acz nie w pełni poznane.