Pożądaną wartość INR osiąga się poprzez dobranie odpowiedniego dawkowania leków przeciwzakrzepowych. Niestety na INR wpływa również dieta, inne leki, czy infekcje. Stąd u niektórych pacjentów trudno jest uzyskać zadowalający poziom INR. Takie osoby wymagają częstych zmian dawkowania leku, a co za tym idzie, częstego badania INR. Zbyt niski INR to ryzyko udaru mózgu, a zbyt wysoki – ryzyko krwawień.
Jeżeli częste pobrania krwi są uciążliwe, warto zgłosić to lekarzowi – być może będzie można zmienić lek przeciwkrzepliwy na inny, nie wymagający kontroli INR.
Jednak nigdy nie wolno wprowadzać zmian w leczeniu na własną rękę! Nie w każdej sytuacji można zastosować inny lek. To lekarz decyduje, czy dany lek jest odpowiedni.
INR międzynarodowy współczynnik znormalizowany.
U osób leczonych acenokumarolem lub warfaryną do monitorowania skuteczności i bezpieczeństwa
używa się czasu protrombinowego (wskaźnik sprawności tej części układu krzepnięcia, która zależy od
witaminy K), który wyraża się zawsze za pomocą międzynarodowego współczynnika znormalizowanego
(international normalized ratio – INR).
U osoby zdrowej i nie leczonej warfaryną lub acenokumarolem INR wynosi ok. 1,0.
Docelowy zakres wartości w trakcie stosowania tych leków u chorych z migotaniem przedsionków wynosi 2,0-3,0.
Wartości INR między 2,5 a 3,5 zaleca się u większości chorych po wszczepieniu sztucznej zastawki mitralnej.
