U pacjentów z niewydolnością serca możliwa jest poprawa funkcji skurczowej lewej komory (wydolności serca), ale zależy to od przyczyny prowadzącej do uszkodzenia serca. Jeśli przyczyna niewydolności serca jest odwracalna, to jej wyeliminowanie może doprowadzić do powrotu prawidłowej funkcji skurczowej lewej komory. Możliwe to jest w przypadku choroby niedokrwiennej serca (pod warunkiem zachowanej żywotności mięśnia lewej komory czyli braku blizny), zapalenia mięśnia sercowego, toksycznego uszkodzenia serca, nadciśnienia tętniczego, wad zastawkowych, kardiomiopatii tachyarytmicznej (wywołanej szybką czynnością komór w przebiegu arytmii), czy kardiomiopatii połogowej (występującej u kobiet w okresie okołoporodowym). Wyleczenie przyczyny oraz optymalne leczenie farmakologiczne niewydolności serca zwykle prowadzi w tych wypadkach do poprawy funkcji serca jako pompy. Natomiast jeśli przyczyna uszkodzenia jest nieodwracalna jak to występuje po zawale serca (obecna blizna w ścianie serca), czy w kardiomiopatii uwarunkowanej genetycznie, to poprawa jest mniej prawdopodobna. W takich przypadkach stosowanie odpowiedniej farmakoterapii oraz modyfikacji stylu życia (stosowanie odpowiedniej diety oraz regularnej aktywności fizycznej) zapobiega przede wszystkim postępowi niewydolności serca czyli dalszemu uszkodzeniu serca oraz występowaniu zaostrzeń objawów.