Z badań naukowych wynika, że u pacjentów bez nasilonych objawów związanych z migotaniem wystarczające jest zwolnienie częstości akcji serca poniżej 110/min. Codzienna praktyka mówi, że lepiej jest uzyskać trochę wolniejszą akcję serca w zakresie 75-90/min w spoczynku. Ten cel leczenia w dużym stopniu zależy od wieku pacjenta, jego choroby serca oraz jego aktywności fizycznej. Ważna dodatkowa uwaga: częstość tętna może być mniejsza niż faktyczna częstość akcji serca. Jest to tzw. deficyt tętna – osłuchując serce można stwierdzić rytm o częstości np. 100/min, a tętno 85/min.