Podstawą oceny układu sercowo-naczyniowego u każdej osoby jest wywiad lekarski oraz badanie fizykalne. Jeśli lekarz podczas bezpośredniego badania rozpoznaje objawy wskazujące na chorobę serca zaleca konieczne badania dodatkowe. Diagnostyka chorób układu krążenia jest bardzo obszerna i obejmuje szereg badań w tym laboratoryjnych oraz obrazowych. Jednym z podstawowych badań w ocenie pracy serca jest badanie EKG (elektrokardiogram) przedstawiający zapis czynności elektrycznej serca. Prawidłowy zapis EKG wraz ze zgodnym obrazem klinicznym pomaga z dużym prawdopodobieństwem wykluczyć niektóre choroby serca, np. niewydolność serca. Podstawowym badaniem służącym ocenie budowy oraz funkcji serca jako pompy jest badanie echokardiograficzne. Badanie to wykorzystując fale ultradźwiękowe pozwala wykryć m.in. cechy niedokrwienia czy przebytego zawału serca, wady wrodzone serca, wady zastawkowe, czy niewydolność serca. Należy podkreślić, że prawidłowy wynik zarówno EKG jaki i badania echokardiograficznego nie pozwala wykluczyć w 100% wszystkich chorób serca. Dlatego diagnostyka powinna być planowana i interpretowana przez doświadczonego lekarza w kontekście obrazu klinicznego, czyli objawów zgłaszanych przez chorego i nieprawidłowości stwierdzonych w badaniu fizykalnym.