Nadwaga i otyłość stanowią istotny czynnik ryzyka chorób układu krążenia, w tym rozwoju niewydolności serca. Dlatego w profilaktyce chorób serca zaleca się utrzymywanie prawidłowej masy ciała (wskaźnik masy ciała BMI w granicach 18,5-24,9 kg/m²). U chorych z rozpoznaną niewydolnością serca, gdy wskaźnik BMI przekracza 35 kg/m² zaleca się redukcję masy ciała w celu zmniejszenia objawów i poprawy wydolności fizycznej.
U chorych z niewydolnością serca oraz BMI <35 kg/m²  nie zaleca się redukcji masy ciała, gdyż – jak pokazały badania – spadek masy ciała w tej grupie chorych wiąże się z pogorszeniem rokowania. Ten tzw. paradoks otyłości tłumaczony jest m.in. faktem, że niewydolność serca jest chorobą przewlekłą prowadzącą stopniowo do wyniszczenia organizmu związanego z większą śmiertelnością. U osób z nadwagą lub otyłością zgromadzona tkanka tłuszczowa stanowi swoistą rezerwę, dzięki czemu wyniszczenie w przebiegu niewydolności serca rozwija się znacznie wolnej.