Skuteczność acenokumarolu i warfaryny w zapobieganiu incydentom zakrzepowym jest taka sama.
Dieta oraz inne leki wpływają na działanie acenokumarolu i warfaryny w podobny sposób, o czym każdy chory, któremu przepisano te leki, powinien zostać poinformowany.
Najważniejszą różnicą między tymi lekami jest tak zwany okres półtrwania leku we krwi (czyli jak długo po zażyciu lek działa). Acenocumarol działa krócej. Po jego odstawieniu wskaźnik INR szybciej się zmienia. Jednocześnie przy leczeniu acenokumarolem 2 razy częściej występują wahania wskaźnika INR (tzw. ryzyko niestabilnej antykoagulacji) przez co częściej trzeba modyfikować dawkowanie leku.
INR międzynarodowy współczynnik znormalizowany.
U osób leczonych acenokumarolem lub warfaryną do monitorowania skuteczności i bezpieczeństwa
używa się czasu protrombinowego (wskaźnik sprawności tej części układu krzepnięcia, która zależy od
witaminy K), który wyraża się zawsze za pomocą międzynarodowego współczynnika znormalizowanego
(international normalized ratio – INR).
U osoby zdrowej i nie leczonej warfaryną lub acenokumarolem INR wynosi ok. 1,0.
Docelowy zakres wartości w trakcie stosowania tych leków u chorych z migotaniem przedsionków wynosi 2,0-3,0.
Wartości INR między 2,5 a 3,5 zaleca się u większości chorych po wszczepieniu sztucznej zastawki mitralnej.
